Summoning'e saygı albümü niteliğinde 2 CD'de toparlanan bu hacimli derleme içinde Sarratum adındaki yerli bir grubumuzun da olduğu amatör ya da adı sanı duyulmamış grupların katkısıyla hazırlanmış. Anladığım kadarıyla herkeşler kendi kaydını ufacık tefecik yapımcı firmaya gönderdiği için soundda araki bir standartizasyon bulasın. Onun dışında gruplar Summoning şarkılarına iki açıdan yaklaşmış. Grubun taklit edilmesine dayanan yaklaşım onun büyüsünü yakalamada başarısız olmaları sonucunu doğurmuş. Diğer anlayış ise ilginç değişikliklerle birlikte kendi atmosferlerini enjekte etmeye çalışmak olmuş. En bariz misal Morgan the Bard adlı bir vatandaşın Mirkwood'u tümüyle folk tarzı içinde dingin bir yoruma tabi tutması, çok hoşuma gitmese de enteresan olmuş. Aslıyla birlikte dinlediğinizde dahi parçayı benzeştirmekte zorlanıyorsunuz. Hildr Valkyrie yoğun koro nakaratlı Farewell'i bayan vokallerle seslendirerek yorumlamayı seçmiş. Parçanın tıpkı Khazad Dum da olduğu gibi kendi gücü cover'ını da öne çıkartıyor. Sevdiğim diğer bir örnekte orjinalindeki bayan vokalin çıkartılmış, parça ekolu kaydın altına gömülmüş ve enfes gitar solosuyla süslenerek mistik bir hava katılmış. Grubumuz The Mirror yorumu da Where Hope and Daylight Dies. Çift CDnin sonu ise oldukça dokunaklı ve etkileyici bir cover ile getiriliyor. Kauan - Long Lost to Where No Pathway Goes.
Uzun zamandır beklenen ama vasatın üzerine çıkmakta zorlanmakla eleştirilen bu saygı albümü yine de dinlenmeyi hakediyor.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder