Brezilya'dan hele üç grup say sorusuna Sepultura ile Angra'yı içeren bir cevaplama ardından sesim soluğum kesilebilirdi. Hibria'yı bu debüü albümüyle tanımıyor olsaydım.
Grubu herkes kendi bildiği gruplar üzerinden tanımlıyor. Ben de öyle yapayım: Iron Maiden, Gamma Ray, Helloween, Steel Prophet. Albümün olumlu parametreleri şunlar: aydınlık güleç bir sound, speedy gonzalez ve tam sevdiğim gibi melodik besteler, ergenleşmemiş kız sesi seviyesine düşmeden geleneksel power metal normlarının altından başarıyla kalkan vokal, rahatça duyulan ve model mankenin ötesine geçen bas, çifte gitar attack, solo solo solo, Steel Lord on Wheels, Kingdom to Share, Millenium Quest, Stare At Yourself. Negatif parametreler: inanmak zor ama bir/bu power metal albümü ilk dinlendiğinde kafa ütülüyor, yahu arkadaş bir dur bir durul, hız hız nereye kadar, illa klavyeli akustik balad olsun demiyorum ki bu öğeler zaten albümde hiç yer almıyor, ama orta tempodaki Living Under Ice örneğin daha yavaşlatılabilirdi. Dolayısıyla bazı besteler nispeten zayıf kalıyor hatta ve hatta benzeşiyor.
Neyse ne çocuğum, kaskını unutma çok da hız yapma atla motopisikletine dal maceraya, ben battaniyemi dizlerime çekip dumanı tüten kahvemi dudaklayıp Hibria dinleyeceğim.
8,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder