Hemen hemen herkesin ortak kanısıyla gelmiş geçmiş en iyi jazz albümü seçilen Kind of Blue'nun açıkcası bu payeyi nasıl aldığını anlamış bulunmamaktayım. Gıcık olduğum çatal bıçak cazının sinir bozuculuğuna sahip olmamasına rağmen yine de tür içinde favorilerim arasına yer almayacak. Tabii ki caz tarihini bilmediğimi tam buracıkta eklemeliyim. Belki öncellerinden çığır açıcı bir kopuşu temsil ediyordur albüm.Sound resimden de görülebileceği gibi saksafon ağırlıklı, parçaların da belli bir değişkenlik arzettiğini söyleyebilirim. Genel olarak sıkıcı demeyeyim de uyku getirici bir hava hakim albüme. İlginçtir ilgi çeken parçalar yavaş tempolu olanlar, özellikle bonus olarak alternatif bir yorumunun da daha sonraki baskılara dahil edildiği Flamenco Sketches ve Blue in Green ki siyah beyaz amerikan dedektif filmlerindeki ağır atmosfere sahipler.
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder