Post rock aleminin köklü gruplarından olan Mogwai ile müşerref olduğum bu albüm açıkcası biraz bana ilginç geldi. Öncelikle ecnebilerin dull dediği renksiz bir atmosfere sahip olan albüm içinde barındırdığı değişik parçalarla biraz yamamsı bir görüntü veriyor. Değişik derken 3 dakikalık bir işkence parçasını da buna dahil edebiliriz. Bu tarz müziği kulaklıkla dinlediğinizde With Portolio önce sol sonra sağdan kulağınızı gürültü bombardımanına tabi tutuyor. Sadece soldan soldan gelmiyor, soldan sağdan sarmal şekilde. Gerçekten kötü. Ayrıca fısıltılar, parça pinçik parça yapıları post-rock'ın da ötesinde deneysel havayı ağırlaştırıyor. İyi yanları yok mu? Dalga mı geçiyosun, tabii ki de var. Misal gereğinden uzun, 12 dakika, süresi, basit ritmi ve gürültülü kreşendo nakaratı ile Iggy Pop tarzı çiğ punk mecralarında dolanan Like Herod oldukça etkili. Yer yer bu gitar tonunu albümde duysakta albümün orta kısmına hakim olan ve Tracy adlı şarkıda en iyi cisimlenen durağan, dingin ve dinlendirici hava, bence daha uzun sürmesi gereken Summer ve yukarda nefretimi sunduğum portföy şarkısı ile kesintiye uğruyor. Sonra da poetik bir güzelliğe evriliyor sound. Albümün kapanışını ise belki de en bi güzel parça Mogwai Fear Satan ile yapıyoruz. Klasik post rock kalıbıyla başlayan 16 dakkalık parça flütün de devreye girmesiyle yavaş yavaş nazik nazik başka bir boyuta salınıyor. Sanki amazon yerlilerini gözetliyoruz yaprakların arasından. Klas bir şarkı, ne diyeyim.
8,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder