Offf, hiç bir grubu bu kadar didiklememiştim. Neyse geldik Stronghold'a. Grubun takipçilerinin yarısının , belki de biraz daha fazlası, favori albümüdür bu. Neden olmasın ki? Bestelerin çoğu basit ve çarpıcı melodiler üzerine kurulmuştur. Bir yandan da bu hal-i ahval daha önce bu kadar göze batmayan bestelerdeki tekrarcı öğeleri can sıkıcı seviyeye çıkarıyor. Ayrıca bu albümde ilk kez bir parçada tamamiyle bayan vokal kullanılıyor, Where Hope and Daylight Die. Diğer albümlerinden farklı bir noktası da bazı sözlerin Tolkien etkisinin altında yazılmaması. Sound olarak da daha senfonik, hırslı, ihtiraslı ve melodik hatta hatta gotik bir çizgi izliyor albüm. Bu da dinlemeyi bir ölçüde kolaylaştırıyor. Yine de agresif black metal beklemek yanlış olacaktır. Diğer albümlerde olduğu gibi tempoyu alıp götüren klavye ezgileri olmakla beraber yer yer bazı parçalarda fuuzi gitarın kışırtılı ritimlerini önde duyabilmek mümkanatı da mevcut. Bu yüzden grubun sert albümlerinden biri olarak bile klasife edilir Stronghold. Yine bu albümün öne çıkan bir özelliği grubun iki elemanının vokale katkısının daha gözle görülür şekilde ayrışması. Birisi daha tiz yırtıcı tonlarda ve diğeri de atmosfere daha uygun. Her biri kendine has güzellik içeren parçaların en güzelini karpuz güzeli misali seçmeyeceğim. Ama the Glory Disappears ile The Shadow Lies.. 'dan pek az hoşlandığımı, son parça A Distant Flame'de sonraki albümde sıkça yapıldığı gibi filmlerden sample kullanıldığını söyleyebilirim. Hakkatten ne güzel ne destansı bir kapanış oldu bu yaw.
Şahsi öznelliğimde, kafamı mikroskoptan kaldırıp albümü makro açıdan değerlendirdiğimde bir de-sinerji bir tatsızlık mevcut. Bir bariyer var, hangi vakitte hangi şart ve mekanda dinlersem dinleyeyim yıkılmayan bir bariyer.
8,75++/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder