Caz müziğine yavaş yavaş geçiş yaptığım bugünlerde hiç sevmediğim çatal bıçak kadeh çınçın akşam yemeği fonu baş zonklatan klasik caz tarzının klasiklerinden bir kaç örnekle kendimi ilerleteyim dedim. Ve bu albüm resmen cidden aklımı uçurdu. Nefret ettiğim kafasına göre takılan melodisiz emprovize ya da gevşek çalma stilinden muzdarip bir caz yerine her yerinde dinamizm emaresi görünen bir albümle karşılaşmak şaşırtıcı oldu benim için. 33 dakika ile en uygun, en azından benim gibi yeni başlayanlar için, sürede sadece saksafon değil ki adamımızın enstrümanı bu, piyano, kontrbas (?) ve bateri (bol çıslamalarla cazda buna bateri mi deniliyor, hakkatten bilmiyorum) enfes bir şekilde tempoya ayak uydurarak ayrı ayrı kendi katkılarını sunuyorlar, hatta ayrı ayrı sololara girişiyorlar. Melodiyi gözardı etmeyerek dinleyiciyi de eşlik eder konuma sürekleyen albümün sonu göz açıp kapayıncaya kadar geliyor. Son parçanın ise albümün genelinden farklı olarak yavaş tempoda mistik bir karaktere bürünmesi dinamizmden kaynaklı oluşabilecek monotonluk (yeni bir kelime türettim galiba) olasılığını delip geçmeye yarıyor.
Dediğim gibi caz jazz anlamam ama detaya duygulara bakınca bu heavy metal jazz gibi bi şi!
9,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder