Konsept olarak A Fine Day To Exit namındaki kaydın devamı olduğu ilan edilen bu albüm, beste kurulumu olarak da son albümlerindeki çizgiye pek yakın değil. Bu benim için güzel bi şi. Bununla birlikte elektronik altyapı, sanki Thom Yorke'un yaptığı gibi kayıtta hayli ağırlığını hissettiriyor. Bir de kadın vokalin da bazı şarkılarda merkezi rol aldığını duyunca işler biraz daha karmaşıklaşıyor. Yani misal oldukça güzel Leaving It Behind eski bestelerini hatırlatan , yürek burkan bir seyir izliyor, ama alttan alta durmadan bir çıstırı çıstırı. Bir de eski bestelerin duygusallığı basit ve kendini tekrar eden bir yapıda biraz karikatürvari bir gölge gibi duruyor yeni şarkıları üzerinde. Yine de benim için son işlerinden daha keyifli, sarsmasa da bi titretiyor yani. İsmini saydığım şarkıyla birlikte Can't Let Go'nun da adını saymalıyım sanırım. Bir de Anathema değil ana|_thema, her neyse...
7,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder