Birazdan Sabiha Gökçen'e yola çıkacağım, iki senedir tatile çıkamamanın heyecanını bu güzel albümle gitmeden önce dindireyim dedim. Modern klasik müzikte önemli isimlerden Olafur kardeşimizi bir süredir haksız yere ihmal ettiğimi şimdi iyicene idrak ettim. Albüm ismine de bakınca herhalde ülkesi İzlanda atmosferini yansıtıyordur diye düşünüyorum ki az nüfuslu volkanlarla gayzerlerle kaplı soğuk bir ada hayal edin. Etmeyin, zaten yapılmışı var... Hem kendi içinde kendine özgü sosyal bağı ile kendi kendine yeten hem de yalıtılmış, kuşatılmışlığın hüznünü taşıyan bir duygu bestelere sızıyor. Açılış yaşlıca bir adamın İzlandaca şiir okuması ile gerçekleşiyor. Piyano, doğal ortam hışırtı şırıltıları, hafiften üflemeliler ve en belirgin olarak keman çoğu sözsüz parçaya can katıyor. Yalnız bestecinin biraz dinleyicinin beğenilerine göre oynadığı aşikar. O keman tonu benim de çok sevdiğim ve bir sürü soundtrack bestecisinin de kulağımıza kulağımıza soktuğu bir renge sahip. Direkt yürekten vuruyor ama defalarca duyduğumuz, kolaya kaçmış bir hareket. Particles isimli şarkı sadece kadın vokali değil tüm yapısı ile yine popülizme kaçmakta biraz. Son eleştirim ise kaydın kısalığı, iki hatta üç parça daha alır yani.
8,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder