George Orwell Büyük Birader'in tarihini yaklaşık 20 sene farkla kaçırmış olabilir. Yok bi yere bağlamayacağım. Sadece 1984'te çıkan bir albüm için lafını geçireyim dedim. Livaneli muhalif bir sanatçı diyip bağlasam tutar mı? Yok, neyse vazgeçtim.
Bir konser albümü için fazla oturaklı, belki de stüdyo rötüşlüdür. Çok enfes performans, şarkı bitiminde alkış. TRT korosunu andırıyor biraz. Onun dışında albümde yer alan efsanevi şarkıların çok daha yeni olduğunu zannediyordum ben açıkcası. Demekki klişe tabirle eskimeyen şarkılar bunlar. Gel vatandaş gel almadan geçme gibi oldu. Leylim Ley (asla sıkmıyor), Yiğidim Aslanım, Özgürlük, Karlı Kayın Ormanı, Merhaba, Odam Kireç Tutmuyor, Eşkiya Dünyaya Hükümdar Olmaz. Benim çok da bilmediğim ama dinledikçe tabi ya nidasına boğduğum Kardeşin Duymaz, Kız Çocuğu, Çırak Aranıyor ve tabiatıyla ruhuyla Bulut mu Olsam..
Metal ve rock ağırlıklı bir dinleme portföyüne sahip kişiler için biraz yavaş gelebilir. Ama 70'lerin progresif senfonik havasının çok hafif de olsa albüme orasınan burasından bulaşması belki bağlantı noktası oluşturabilir.
9,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder