Negatif anlamda söyleyecek bir şey bulamıyorum. Sadece icra ettikleri tür içinde sıkışıp kalmışlık var, bunu çok da dert ettiklerini zannetmiyorum. Retro bakış açısıyla eskileri günümüze özünü çok da değiştirmeden taşıma derdindeler nihayetinde. Blues kökenli sayke dokunuşlu hard rock... Yapılmışı var tonlarca, geçmişi irdelediğinizde. Farklı olarak gayet şık bir kadın vokal mikrofonun başında. Gossip'ten Beth Ditto geldi bir kaç şarkıda aklıma. Elbette eskiler gönderme yapılan efsane isimleri seçebilecektir, henüz 60-70'ler rock müziğine derinlemesine dalamadığım için bu da benim kusurum olsun. Besteler, enstrüman özellikle perküsyon düzenlemeler vessair , dört başı mamur bir kayıt yani. Albüm kapağı da öyle. İsveçli grubun hayli ses getiren çıkış albümü oluyor bu. Hırsı, isteği, arzuyu performansta duymak da mümkün. Bu yüzden sıkı bir konser grubu olduklarına dair içimde bir his doğmakta. İki sene sonra bir kayıt daha çıkartıyorlar. Belki de bir miktar yumuşamaları, vokal ve keyboard'a ağırlık vermeleri ilk albümde aldıkları olumlu yorumlar kadar bir tepki almalarını önlüyor. Dinlersem eğer bir gün, onu da seveceğimi düşünüyorum.
7,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder