Daniel Cavanagh Anathema'nın ikinci sesi. Bu da solo albümü. Şimdi düşünün; gruptan ayrı bir albüm yapacaksam bunu farklılığımı göstermek için bir fırsat olarak değerlendirmeliyim. Death metal, elektronika hatta elimde gitar folk bile yapmanın imkanı var değil mi? Ortaklaşmanın getirdiği kısıtlamadan kurtulmuşum. Belki de deneysellik içinde kaybolurum. Ama Daniel ağbimiz Anathema'ya benzer bir şey ortaya koymuş. Yani niye? Neden? Araştıracak takatim yok. İlginç bir nokta Anneke'nin (the Gathering'den gelsin aklınıza) verdiği vokal destek. Onun dışında piyano ve kemanın da faal olduğu melodik prog etkili son dönem Anathema çizgisine yakın bir tarz. Kötü mü? Değil, aksine gayet huzurla dola dola dinledim. Ancak öyle çarpıcı bir beste de yok. Keyifli, dinlerken zihninizin müziğe karıştığını duyumsuyorsunuz.
7,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder