Fink bu son albümünde buram buram blues tüttürüyor. Özellikle elektro gitarın türkü tutturduğu şarkılar etkileyici olmakla birlikte kayıtta tarif etmesi zor bir tutukluk var. Biraz mistik biraz melodram atmosfer, sesi bir üst seviyeye çıkarsa da tekdüzelilik halinden muzdarip bir kayıt olmanın ötesine pek de geçemiyor. Her bestenin bir hikayesi var gibi, karakteristik özellikleri sese de yansıtmakta. Diğer yandan kapsamı geniş düşünürsek eksik bir şeylerin dürtüsü bir kaç şarkıdaki istisnalar haricinde süreklilik kazanan bir rahatsızlığa meylediyor. Albümün süresinin kısalığını da göz önünde bulundurursak, parmak arasından akan son su damlaları gibi kaçan bir fırsatın ismi oluyor, bu kayıt. Yine de tekrar edeyim bir kaç fanfantastik kayıt içermekte.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder