Her nedense bu albümü dinlemeyi es geçmişim. Ancak Poison Godmashine gibi klasikleşmiş devasa parçayı daha önceden bilmişliğim var. Albüm önceki thrash çizisinden yine bir miktar vazcayıp progresif heavy metale yine bir çimdik yaklaşıyor. İşlediği konsept konudan kaynaklı karanlık bir sound hakim albüme. Vokalin sevgilisi dini bir tarikata katılıp ortadan kayboluyor ve öldüğü sanılıyor. Gerçek bir hikaye. Vokallerin melodikleştiği ve bir miktar çeşitlendiğine tanık olsak da beni rahatsız eden disharmonik tavrı korumaya devam ediyor. Müzik de aşırı teknik olmasa bile kolayca sindirilemeyen, içinde konsepte uygun bir tepkisellikte lö agresyon ve hiddet biriktirmiş bir yapı sergiliyor. Sonlarda ise enteresanlıktan uzaklaşıyor parçalar. The Death of Passion, Dreaming Neon Black ve The Fault of the Flesh diğer kuul besteler.
8,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder