Özellikle vokallerde metalkor hissedilse de bu albüm gayet melo death tınlıyor. Sert ezici rifler lead gitar atraksiyonları tetiklenmiş bateri vessair. Ülkemizde de sevilen sayılan bu grubu diğer üst sınıf melodik death abileriyle aynı kulvarda düşünemiyorum maalesef. Vokalde somutlanan tizlik enstrümanlara da yansıyor. İster istemez bu albümden sonra daha tok Behemoth'un death hali gibi, bir şeyler dinleyesim geliyor. Ayrıca besteler birbirine benziyor. Bununla birlikte bazı şarkılar bazı anlarıyla fark yaratabiliyor. Her ne kadar benzeşimler albüm içiyle sınırlı kalmamakla beraber... Evet Gothenzartzurtburg türevlerini kastediyorum. Nerede kalmıştım, fark yaratan parçalar. Endzeit (introyle birlikte) , disko ritmiyle Murderers of the Murderers, sonlardaki sözsüz parçalar. Yine de hiçbiri ilk dinleyişte bile dinleyeni çarpan Black Tears'ın güzelliğine erişemiyor. O da HSB'ye ait değil, Edge of Sanity parçası. Kısacası sert taviz vermeyen temiz vokale düşman dursuz duraksız tavrıyla bir saate yakın çığırışlarıyla bu albümün ilgi çekici ve daha da önemlisi orjinal öğeler barındırmaması kafada zonklama dışında pek bir şey yaratmıyor. Öyle ya da böyle dinlerken keyif alabilirim ama hiç bir zaman canım da HSB çekti hanım koy bir teybe İkonoklast da dinleyek demiyeceğim.
7,25-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder