İlk black metal dinlemeye başladığım vakit belki de dinlediğim kötü kayıdın etkisiyle bu albümden pek hoşlanmadım, daha doğrusu anlayamadım, ıskartaya attım. Sonra grubun büyüklüğünü öğrenince bir şans daha vermeye karar verdim. Bu sefer anladım albümü. Sözlerle ifade edemedim kendimi. Yıllar yılları köpekler kedileri kovaladı. Bu efsane albüme puan vereyim ve tamamiyle unutayım dedim bu son dinlememle. Kayıdı yenilemeyi hiç düşünmedim. Fazla vakit ayırmaya gerek yok çünki. Artık fikirlerimi söze dökebiliyorum. Senfonik alt türün kuruculuğunu borçlu olduğu auulayan uulayan mistisizm yayan klavye çok amatör, vokalle ayrı telden gidiyor çoğunlukla. Çiğ bir ilkellik havasını sunmaya çalışan yer yer rüzgara karışan vokal beni hiç enterese etmiyor. Parçaların atmosferik kuruluşu genelde iyi. Bu da klasik black metalin taka tuka baterisi ve tremolo hey hey hey rifleri sayesinde gerçekleşiyor biraz da. Riflerin ve melodilerin yönlendirdiği ve atmosferik altında ezilmeyen Beyond the Great Vast Forest (bir önceki parça da bu hata yakın bir yerlerde duruyor) ve black metal'de clean vokal'in nasıl kullanılması gerektiğine dair sonraki kuşağa tokat gibi çınlayan bir cevap veren ve ilk dönemin "black'n'hit" parçalarından Inno Satana favorilerim. Herkeşlerin sevdiği bu albüme kanımın ısınmamasının en büyük sebebinin ne olduğuna dair yaptığım araştırma bir kez daha sonuçlanamadı maalesef. Umurumda mı? Hayat kısa ve dinlenecek tonla albüm var mı? O zaman marş marş!
7,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder