Grubun en beğenilen ve biraz da çizgi dışı albümü Forever Autumn (ki Forever Autumn ve So Fell Autumn Rain adlı şarkıları sevmeyen ölsün, ölmesin yok üzülsün, ama 10 dakkalığına, kimsenin günahını alamam bu yaştan sonra) ardından gelmesine rağmen Crimson Cosmos'un soundunu devam ettiren bu albüm belki de grubun en zayıf ürünü. Çünki yaratıcılığı zayıf, sound yumuşamış , hatta bumbastik yanları yandan yandan popa çalıyor. Zaten tekrar dinlemeden önce şöööle bir şarkı isimlerine bakınca hiçbirisi tanıdık gelmemişti. Fakkat dinledikçe şimşekler çaktı zihnimde. Bir The Shadowshires'ı, bir Sorcerers'ı, bir Can Die No More'u sevmemişmiydim kine? Haşa töbe töbe.
E Lake of Tears'ın kötü albümü de bu kadar oluyor, hiç obcektif olamıcam anacım.
8,0/10
As I've tried a thousand times
As I've died a thousand times
Can die no more
Round and round, we stand the same old ground
So I've found that we can't take them down
I can't play these games, who are they for
I can die no more
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder