Önceki albümün sofistike mistik havasının tamamiyle silindiği bu albüm yaratıcılık açısından da oldukça kısıtlanmış vaziyette. İlk iki parça metal enstrümental olarak spor bültenlerine jenerik olabilecek gerilimi taşıyor. Ardından gelen parçalar ise rock baladları kıvamında, tava geldiğim anları simgeliyor. Baba, güzel ses rengine sahip bir eleman da bulmuş, iyi olmuş yani. Başta Hands of Time sonra Last September, Shine on me, Live and Learn örneklerinde olduğu gibi, sözler melodiler bayat ama benim hoşuma gitti. Vokalin seyrek blues rock'a kaydığı anları da yakalamak mümkün. Son parçalar ise yine sözsüz ve vasat, elektro ve akustik gitar birlikte işlenmesine rağmen önceki albümle kıyaslandığında zayıf kalıyorlar.7,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder