Bu aralar çeşitli sebeplerle daha az müzik dinliyorum. İyi de oldu. Eskilerden sevdiğim grupların albümlerine de bir gözatmaya başladım. Bunlardan biri de bence gözardı edilen Lake of Tears. Gotik rock/metal tarzını farklı etkileri kullanarak ve kendilerini geliştirerek icra eden grubun kritiklerini okuyunca birçok başka grubun ismi geçmekte. Yazsak bir kaç satırı bulur. Ama bu etkilenmeleri kendi tarzına dönüştürmede grup gayet başarılı. Özellikle Forever Autumn ile bilinse de progresif etkili up-tempo şarkıları da es geçilemez. İlk albümleri death/doom türüne yakın olduğu için hiç dinlemedim. Bu ikinci albümleri ise sonraki tarzın ipuçlarını taşıyan bir geçiş albümü, sonraki tarzına göre daha metal.
İçinde cayır cızır gitarlı , kendine has vokali , bulaşıcı rifleri ve orta-hızlı temposu ile A Foreign Road'un yanında daha slow Raven Land, melodik ve sert Sweetwater'u barındıran yapıtın en ilginç ve uzun çalışması ise new age ile metalin kesiştiği noktada duran The Paths of the Gods. Kriipi epikk.
8,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder