Albüm kapağından etkilenerek dinlemeye başladığım amma bir süredir ismini (ya da eski ismiyle The Lord Weird Slough Feg) duyageldiğim heavy metal grubun bu son albümü liriklerini bulamasamda açık bir şekilde maymunların isyanı konseptini işliyor. Evet bir yerlerden tanıdık konu.
Müzikal olarak ise geleneksel doom etkisi ile birlikte 70'ler de hissediliyor. Arada sanki vokal "yeter lan! biraz da siz götürün" diye gitaristlere sesleniyor ve bol bol sololar riffler havada uçuşuyor, parçayı parçalıyor. Yani klasik metalci bir adamın keyif alma olasılığı yüksekken groove ya da "güzel" beste öğesinin ihmali en azından benim kitabımda büyük bir eksi olarak yerini alıyor. Güzel bir çelişki, 10 dakika süreli albümle aynı adı taşıyan parça bu formülasyonun bariz bir örneği iken aynı zamanda süper düper epik havası ve sololarla albümün de en iyisi olması. Vokal güçlü olmakla beraber kendi cenahında gereğinden fazla önemseniyor kanısındayım. Aslında biraz fazla ümitlenmişim ki azcık bir hayalkırıklığı yarattı bünyede albüm. Kaliteli bir kayıtla enstrümanları rahatça duyabildiğiniz albümdeki müziğin renk tonu koyu kahveden bordoya uzanıyor.
Bu sene geleneksel doom'a takıldım, haydi hayırlısı.
7,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder