Kabaca post-rock akımını iki grupta değerlendirirsek bunlardan biri içinde sessizlik anlarını da dinamikleştiren, yavaş yavaş kendini inşa eden deneyselliğini bir kenara bırakırsak GY!BE, Mogwai ve Mono gibi grupları içeren grup olacaktır. Diğeri ise bu grubunda dahil olduğuna inandığım dinamiği daha zayıf, klasik müzikten beslenen , sinematik yaklaşımı kısıtlı ve daha çok fon müziği olmaya elverişli Explosion in the Sky ekolu. Elbette bu kategoriler içinde ve dışında sınırlar cetvelle çizilmiş değil.
Grubun şarkılarını iktisata eğilimli olduğum için trend doğrusu ile açıklayacağım. Farklı notalardan başlayarak keyboard ağırlığıyla başlayan melodiler bir trendin etrafında harmonik salınım gösteriyor. Sessizliğin gücünden faydalanmak yerine synthden faydalanarak atmosferik öğe tamamlanıyor. Yanlış da anlaşılmak istemem, kullanımı sık olan gitar ve baterinin aynı melodiyi farklı volümde çalması ile de dinamizm yakalanıyor. Oldukça sıkı olan çalış tarzı, özellikle bateri, sayesinde müziği neredeyse sözsüz indie rock olarak da değerlendirebilmek mümkün.
Sözkonusu EP'yi yatarken, yolda, kulaklıklı, sesli, sessiz, fonda her türlü dinledim. Başarılı bir çalışma ama benim için fazla dreamy.
Post-rock'ımı fonda değil perdede severim.
6,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder