Bazı gruplar müthiş şarkılar çıkararak gönlümü fethese bile baştan sona süper albüm yapma konusunda aynı beceriyi gösteremiyorlar. Bu da beni üzüyor, geceleri uyku tutmuyor o derece yani. Bunun bir örneği de Agathodaimon. Bu albümün ilk parçaları grubun en sevdiğim şarkıları. Gotik black metalin klasik örnekleri. Ama sonlara doğru albüm sıkıcılaşmaya başlıyor. Neyseki iki bonus parça ile biraz toplanıyor. Uzun ve az da olsa değişkenlik içeren bir kaç şarkıdan clean vokalli Body of Clay denemesine ya da daha tekdüze ama muhteşem ve çifte vokal aromalı Tongue of Thorns'a şarkılar da çeşitlendirilmiş. Ama uyarıyorum hız, dinamizm bunlar yabancı şeyler bu albüme. Tekrar söylenmeden duramayacağım: Romence de ne güzel yakışırmış gotik müziğe.
Zaten tür gereği genel olarak müzik yavaş, sonlarda cidden uyuklamaya başlıyorsunuz. Nasıl böyle doldurma parçalar yaparlar anlamak mümkün değil. Yine de,
8,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder