Hayatımın sakat gruplarından biri olan Lacrimosa'nın ilk dönem albümlerini dinledikten sonra uzun bir ara vermiştim. Ta ki DVD den bozma çift CD'den oluşma digipak, kısıtlı baskı adetli konser kaydı Lichtjahre'ye kadar. Ve bittabi ki dijital versiyonunu dinlediğimiz için bu güzelim sıfatlar anlamsızlaşıyor.
Orkestrasyonlu, metal etkili, arka fonda bilumum tarz müzik aromalı, erkek ve bayan vokallerden oluşma deli gotik rock grubumuzun (kesinlikle beauty&beast gelmesin akla) tam tamına 24 parçası yer alıyor albümde. Çok sevdiğimiz Schakal, Halt Mich, Alleine Zu Zweit, Ich Bin Der Brennende Komet, Seele In Not, Copycat (normal şartlar altında -n.ş.a.- hiç hazzetmediğim parçanın konser yorumu oldukça eğlenceli) gibi klasikleşmiş parçaları dinlemenin yanı sıra görece yeni Malina, Road To Pain (rammstein!!) , Der Morgen Danach, Last Millenium gibi parçaları dinleme fırsatını buluyoruz. Sözkonusu parçaların isimlerini saymamızın sebebi her birinin nefis olması elbet.
Fakat bu albümde adlandıramadığım bir his mevcut, belki de yeterince hissedemediğim duygu aktarımının eksikliğidir bu bilinmeyen. Bu tarz grupların stüdyonun tüm tekniklerinden faydalanabildikleri stüdyo albümlerinin daha başarılı olduğuna inanıyorum bu yüzden. Sahte mi? Prodüksiyon olabilir ama samimiyet, hayır. And who cares?
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder