Bağzı şeylere inat 1 mayısımız kutlu olsun, bu güzel güne denk gelen regaib kandili gibi. Evet, uzun zamandır sahalara kendimi atamıyorum. İş, güç bir de artık geleneksel hale gelen modemin senelik ömrünü tamamlaması gibi aksilikler de cabası. Zaten hayatımın arşivini yedeklediğim harici hard diskin cenaze merasimini de bir süre önce anlatmıştım. Kendimi yerden yere atmalar, bağırışlar, çığırışlar, uuu dizboyu rezillik! Yalan, aşırı soğukkanlıydım, hala da öyle, bir damla gözyaşı akıtmadım. Bu tarz şeyler nasıl hayatımızı teknolojiye bağımlı hale getirdiğimizi bize hatırlatıyor. Hani internetin yokluğunu geçtim, bir şekilde kendinizi dışarıya atıyor, okuyacak bir şeylerle meşgul ediyorsunuz da ya elektrikler uzun süre giderse? Bkz Revolution dizisi. Heyecanlı başlayıp kısa süre içinde pırtlayarak halay kırıklığı yaratıyor, halaybaşı mendilini sinirden sallıyor bu defa, bir o yana bir bu yana. Kimileri düğün derneği fırsat bulup kendilerine eğlenecek fırsat yaratmasını biliyor. Bense hep farklıydım. Tamam, tamam Küçük ki o zaman büyükçeydi biraz, Emrah konserinde terden boşanırcasına hoplayıp zıpladığım zamanlar da oldu. Yine okula gelen pop caz orkestrasını dinlediğim de. İlk bahsettiğim konserdeki kapıldığım eğlence yanılsamasının sebebi arkadaşlara yani ortama uyum sağlama çabam olduğu kadar, bilindik popüler şarkıları ve film müziklerini kendince yorumladıkları performannslarını dinlerken keyif aldığım o pop caz orkestrasının konserini erken terketmemin sebebi de o eski arkadaşların adımlarını taklit etmemdi. Şimdi onlar yoklar ama müzik hep baki. İyisiyle kötüsüyle, genelde neyse ki iyisiyle müzik hep yaşadı, hep yaşayacak.
7,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder