2000'lerde ismini duyuran indie rock gruplarından Modest Mouse'un en sevilen albümlerinden biri bu. Mıy mıy hatta folk etkisi olsa hiç şaşırmayacağım bir tarz beklerken grunge sonrası amerikan alternatif rock'dan da beslendiklerini farketmek şaşırtıcı doğrusu. Vokaller özellikle aynı şarkıya dahi çeşitlilik ve ruh katmasıyla dikkat çekiyor. Aynı zamanda besteleri müzikaliteden uzaklaştırıp kattığı dramatik hava ile tiyatrallaştırıyor. Pek tercih ettiğim bir yönelim değil. İşin ilginci kabare hissi gitar tonlarıyla da devam ediyor. Dans punk havası için yazılmış Dance Hall amacından ziyade egzotik altyapısı ile akılda yer tutuyor. Manik ruh halinin izlerini Bukowski'de de görmek mümkün. Aslında müzik marjinal değil. Ancak sözlerle ve ince ince kulak kabartmalarla, müziğin içinde akmaktan ziyade bestelere akademik araştırmaya bakar gibi bakma ihtiyacı duyuyorsunuz. Örnekler uzatılabilir, misal Satin in Coffin de White Stripes tadını alıyorum. Ölümün kalımın ana tema işlendiği albüm bu zorluğun üzerinden popüler müziğe yakın nakaratları kullanarak kalkmasını da biliyor. Yine beni rahatsız eden bir seçim. Neyse radyolarda da duyduğumuz Float On pek bir güzel. Aldığım keyiften değil de derinliğinden dolayı 7 verir kaçarım.7,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder