Son parçası, valla ecnebiler movement diyor harekete mi denk düşer bilemiyorum, Avrupa Birliğinin marşı olarak kabul edilmiş olup, kardeşliğe barışa çağrı temalı sözleri ve pozitif yaklaşımı ile dikkati çekiyor. Ode to Joy olarak biliniyor. İlk iki parça da birbirine benzer bir havaya sahip. Notasal dizilişler farklı perdelerde tekrar ediliyor. Sessizlikten heyecanlı patlayışa özellikle üflemeli çalgılar ağırlığı altında tanık oluyoruz. İkincisi daha iyi. Üçüncü kısım ise sessizliklerde gezinerek senfoninin sıkıcı bacağını oluşturuyor. Burada devreye girip bu senfoninin klasik müzik tarihinde en abartılı eserlerden biri olduğunu söylemem gerek. Hayır hayır yanlış anlaşılmaktan çekinirim efenim, senfoni güzel güzel ama kafayı sıyırmanın manası ne?
Son parçadan evvel 4. kısım da bir girizgah niteliğide. İşin aslı tüm senfoni dinleyiciyi coşkulu Ode to Joy'a hazırlma amacı güdülerek yazılış gibi. Zati uzmanlar bu son parçaya senfoni içinde senfoni derlermiş.
8,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder