Vokali ilk duyduğumda çenem iki seksen açılmıştı, bu adam kabız olup tualette acı içinde çığırsa ben kapı dışında mest olurum yafu diyodum. Albümlerini dinleyince, ne yalan söyleyeyim, biraz hayalkırıklığına uğradım. Vokal kısımlarıyla genelde uyumsuz enstrümanlar, karanlık ve yabancılaştırıcı atmosfer, ağır ve yeterince hızlı olmayan temposu yadırgadığım bazı noktalardı. Şimdi tekrar dinlediğimde mırıldanarak melodilere kolayca eşlik edebilmek şaşırtıcı doğrusu. Aldığım keyif de bir kaç numero artmış görünüyor.
Grubun tarzını belirlemek zor. Power metal diyen bile çıkıyor. Tamam thrash'i anlarım hatta gitar tonunda felan death bile hissedilir de power mı? Tabi Avrupa tarzı klasik tarzda değil bu farklı Iced Earth gibi derler. OK uzatmıyorum ama bence bu progresif/heavy metal gibi bir şey. Dinlemek bazen ağır kaçsa bile işin sırrı şu: Usul usul akan vokale direnmemek ve kendini akışa bırakmak. Şarkıların hepsi güzel ala ama albümün ilk kısmı pek ala. Sanity Assassin ve Garden of Gray klasik değerde.
8,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder