Disillusion - Back to Times of Splendor (2004)

İlk dinlememde nu-metal ve System of A Down'a kayan vokaller yüzünden alışamadığım bu albüm diğer progresif death metal yapıtlar gibi biraz zamana ihyitaç duyuyor. Verdiğiniz zamandan da büyük ihtimalle pişmanlık duymayacaksınız. Hala clean vokallerde , prog ya vokaller de değişik değişik sonuçta, Tankian'ı hatırlamaya ısınamadım doğrusu. Olsun. Eleştirmenler ve dinleyiciler tarafından baştacı edilen ve türün en iyilerinden biri olarak değerlendirilen albüm sonuçta tempo ve melodi değişiklikleri, farklı vokaller, teknik vs.. prog özelliklerini de güzelce yansıtıyor da ben bu tarzı biraz tribünlere oynuyor gibi görmeye başladım, bilmem neden. Aslında tahmin edebiliyorum. Bestelerdeki zor dinlenirliği vokallerle ve popülist yaklaşımlarla yumuşatma çabası desek. Ayrıca özellikle 17 dakikalık son şarkıda bir Opeth havası da var.
Kısacası zaman ayırınca dinlemekten keyif alınan ama deathle güçlendirilse biraz daha güzelleşecek bir albüm.

8,25/10