Samuray Japon konseptine sahip albümün ilk introsunu saymazsam başlayan ilk şarkının daha 1-1,5. dakikasında şaşakaldım. Ardarda gelen 3 tür vokalin (clean, blackimsi ve gurul gurul death) hepsi de irkiltici can sıkıcı mı çıkar? Ve nedense şarkının bir pasajını Manga'ya benzetip baştan ciddiye almama sorunu oluşmasına ne demeli? Neyse gelgit birkaç vakit insan sıkılmadan dinlemeyi başarabiliyor albümü. Progresif metal öğelerine borçluyuz bunu. Yine türünün genel özelliğine uygun olarak belli geçişler sololar felan akıl alıcı güzellik taşıyor. Klavye, ataksever bateri, gitar tonu bunlar sevilesi şeyler. Albüm kısa kısa Japon ambiyansını taşıyan pasajlarla bölünmüş olmakla beraber melodik death etkili prog metal hat üzerinde ilerleyen şarkıların içinde bu etnik öğelerin zayıf kaldığını düşünüyorum. Parçaların tempolu çalınmasına da bir itirazım yok. Maalesef sözlerini bulamadım, konseptin ilginçliğinden dolayı okumak isterdim doğrusu. Sonuç olarak aslında fikirleri güzel ve pek çok iyi faktörü bir araya getirmişler. Ancak pratiğe dökerken ciddiye alınması gereken böyle ağır bir projenin (Japon konseptinden bahsediyorum) altında bir miktar ezilmişler görünüyor; özellikle amatörlüklerinden, yemeleri gereken birkaç fırın ekmekten kaynaklandığını sanıyorum.
death Before dishonur fav.
7,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder