Allah Allah Allah isimli parçalarını görünce çocuksu bir safiyetle İbrahim Tatlıses cover'ı beklemiştim. Bunun yanısıra grubun ismi, albümün ismi ve bittabi albüm kapağı hepsi birlikte bir kuul teslisi oluşturması da es geçilemez. Teslis lafını boşuna geçirmedim. Zira grup hristiyan bir grup. Ve buradaki şarkıların çoğu en basit tabiriyle sözler açısından ilahi sınıfına sokulabilinir. İşin daha da garibi İslami terimleri "Hak La İlahe İllallah" gibi kullanmaktan kaçınmamışlar. Nedense bu kısımlar Arabik değil Yahudi-Slavik tınlıyor. Çekinmeyiniz, müzik folk etkilenimli indie pop-rock gibi bir minval üzerinden ilerliyor. Ama adamlar musikide bile ilginçliklerini devam ettirmişler. Altyapı albüm kapağındaki ebruli çalışmayı andırır şekilde koyu tonlarda farklı enstrümanların katkısıyla renk cümbüşü kıvamında. Anlatılan fabllar ve hikayeler doğrultusunda halihazırda garip olan vokaller de sürekli bir devinim içinde. Konuşan kargalar, tilkiler, böcekler, patlıcanlar,çilekler.. Müsamere rock diyorum, geçiyorum. Kulağa oldukça hoş en azından meydan okuyucu bir enteresan gelen bu şarkılar bir arada dinlendiğinde bünye de yorgunluk yaratıyor. Ayrıca tek tek sözler incelenerek yapılan bir dinleme eylemi fantastik bir kafakarışıklığına sebep oluyor. Neticede wikipedik bir araştırma sonucu grubun beyni olan kardeşlerin İslami kökenden doğma sufi şeyh Bawa Muhaiyaddeen'in müridi olan eski bir hristiyan ve eski bir yahudiden müteşekkil ebeveynlere sahip olduğunu öğreniyoruz. Çocuklar hristiyan kültüründe eridikten sonra, bilirsiniz batıda sufizm dinlerüstü eklektik bir hale bürünüyor, tekrar bu sufi öğretisine yaklaşmışlar bu albümü hazırlarken.
Neyse ne, ilk başlarda dinlemesi zor ve gayet derin bu albümün içinde favori olan parçalarım Goodbye I ve senfonik prog rock gruplarına taş çıkartan King Beetle on a Coconut Estate.
7,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder