Kaynağını death metalden alan doom haricinde bir de 70'lerden doğrudan esinlenen Black Sabbath, Pentagram gibi gruplardan etkilenmiş Amerikan ağırlıklı bir doom metal tarzı daha var. İşleri olanı daha da karıştırmak olan bu Amerikalılar rahat durmamış ve sludge, stoner, southern ve bilumum bizim coğrafyamıza uzak türleri kesiştirerek yarattıkları bu yeni soundu ülkelerinde popüler hale getirmiş ve nü-metal, metalcore gibi ihraç ürünleri arasına dahil etmişlerdir. İşte The Sword biraz daha klasik heavy metala yakın dursa da üstte belirttiğim şehriyeli, yeşil mercimekli ve nohutlu tutamaç çorbasının bileşenlerinden biri. Yeni bir grup olmasına rağmen ülkesinde de belli bir dinleyici kitlesine ulaşmış.
Albüm gümbür gümbür bir intro ile açılıyor. Sert rifflerle takip eden Barael's Blade iyi bir parça. Freya ise iç gıcıklayan enteresan bir gitar rifi ile dikkat çekiyor. Zillerin The Horned Goddess parçasında çastıra çastıra yoğun kullanımı da tam sevdiğim bir şey olmuş. Albümün soundu hakkında Black Sabbath etkisi olduğunu söylemek için B.S.'ın sadece best of albümünü dinlemiş olmak ( ben, ben evet ben!) kafi geliyor. Albümün en MUH--TE--ŞEM parçası Iron Swan'ın girişine esinlenme açısından yuhh diyebilirim, hatta diyorum. Gazgaz parça herşeyiyle, otantik melodisi,dur dur hurraa kısmı ile muhteşem ... ee vokal hariç. Tarzına göre biraz daha sert ve kendine özgü olması gereken vokalin bence albümde zırt dediği nokta bu parçaya denk düşüyor.
Sözleri Kuzey Avrupa mitolojisi ,Viking Kelt vs.., olan bu albümün orjinalitesi için bu tarzla pek alakam olmadığından dolayı birşey diyemeyeceğim. Ama 70lerin müziğini bugünden yorumlayarak riffleri sertleştirerek, enerjik bir hava kataraktan eğlenceli haysiyetli bir kafa sallama albümü üretmişler. Umarım Metallica konserine kesin gelirler ve pek sevgili izleyici tarafından hakettikleri ilgiyi görürler. Bu arada albüm kapağı da kendi tarzına dahil diğer gruplar gibi çok hoş.
8 /10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder