Yeni Ulver'in hala metal konserlerinde yada metal dergi ve internet mecralarında yer bulduklarına tanık oluyorum. Merak ettiğim şey bunca yıldır tür değiştirdikten sonra elektronik sahnede yeterince tanınır olup olmadıkları. Dinleyen kitlenin büyük miktarı da öyle yada böyle metale bulaşmış kişilerden oluştuğu düşünülürse acaba diyorum, bir Şeytan gelip dürtüyor, geçmişlerini mi istismar ediyorlar. Halbuki, tüm albümlerini dinleme olanağı bulamadım ama biliyorum ki metal sonrası ki artık müzikal kariyerlerinin daha uzun bir bölümünü kapsıyor, dönemlerinde de gayet güçlü yapıtlara imza atmışlarken bu durum garibime gidiyor. Yine de biz halimizden memnunuz, metalin de yobazı değiliz. Güzel bir synth pop albümüyle yine karşı karşıyayız. Güçlü kuvvetli lafını geçirmişken maalesef bu kaydın bir önceki yapıtları The Assasination of Julius Caesar'ın gölgesinde ezildiğini söylemek mümkün. Hala 80'ler ve iç karartıcı gizemli harmoniler atmosfer yaratımında başat unsur olarak kullanılsa da yeterince güçlü değil. Albümün başından itibaren dinlerken elbette iç gıcıklayıcı vokal ve enstrümantal düzenlemelerin dansı büyük keyif veriyor. Ancak albümü kapattığınızda zihinden siliniyor, bir kaç nakarat haricinde. Hemen hemen her şarkıda kullanılan bu etkileyici kombinasyonun nefesi bırakın albümü ait oldukları şarkı bitimine bile yetmiyor. Bestelerin başka bir şeye, derinlik katacak başka öğelere de ihtiyacı var. Enerji sorunu belki de. Sonlara doğru ise sıkılmaya başlamanız kaçınılmaz olmakta. O ve bu ve şu yüzden hakettiklerinden daha da azıyla değerlendirilecekleri kesin. Albümün kapağı ise çarpıcı şıklıkta.
6,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder