Biraz hayalkırıklığıyla notunu fazlasıyla kırıyorum bu albümün, türden hoşlanmayan biri bile daha iyisini hak ettiğini düşünmekte haklıdır. Albümün başındaki nispeten daha da göz dolduran etkileyici melodik atraksiyonlar ve koro zenginliği haricinde aynı tarzı devam ettirmişler. Üçüncü albüm olunca kendi tarzlarını oturtmuşlar demek lazım. Ancak ağır, yavaş tempo bir noktadan sonra e hadi be dedirtiyor. Bathory atmosferini ki pek severim kopyalamak için kaydın üzerine sis gibi bir perde örten prodüksiyon bir yandan şarkılara kolay adapte olmamızı engellerken diğer yandan da kreşendoları ve epik çığırışları mistife ederek bastırıyor. Geleneksel doom metalin bu disiplini pek çok pek çok kişinin hoşuna gitmekte hatta grubun kült takipçileri ortalığı kaplamakta. Grubun adı bi Manowar'ın, bi Manilla Road'un yanına yazılmaktadır. Kaydın ilk yarısında hafif bir heyecanlansam da bahsettiğim sebepler benim sabrımı taşırmama yetti bile Allah sevenine bağışlasın. Gruptan dinleyeceğim son eser bu olacaktır.
6,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder