Sofistike bir albüm bu, kemanlar başta olmak üzere orkestra tüm şaşaasıyla, klasik müzik esintisini yeni formlarda dinleyiciyle tanıştırıyor. Ardından Alleine zu zweit ve Halt mich boğaz paralayan dramasıyla gürültüsüyle coşkuya coşku katıyor. Devamında tempo düşse de 5. şarkıda en azından romantik gitar solosu sayesinde keyfimiz düşmüyor. Dich zu töten fiel mir schwer çalmaya başladığında tekrar dramatik patlamalarla bir sarsılıyoruz. Grubun diğer kayıtları gibi kendi içinde dalgalı seyir izlesemekle beraber momentum üst sınırlarda salınmakta. Ne diyorum bilmiyorum bu kafayla şu saatte, eski günlerde içime çektiğim arabesk havasından çok daha incelik sergilediğinin farkındalığıyla , eyvallah.
8,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder