Bu aralar yeni filmi gösterimdeyken hala popülerliğini korumasıyla en azından beni şaşırtan Ata Demirer, komedyenlerin geleneksel ünlü olma rehberine uygun olarak mizah dünyasına taklit ve skeçlerle ilk adımını atmıştı. Tabi biraz ünlü olunca bu skeçler bir küçümsenir bir tukaka edilir en basitinden yeni kuşaklara bırakılır. Neyse Ata Demirer'in sonraki çizgisini açıkcası çok beğenmesem bile samimiyeti ile kişiliği ile takdir ettiğim bir isimdir. Bir Cem Yılmaz değil bir Şahan değil örneğin. Kısa skeçlerden ve parodik şarkılardan oluşan bu albüm son dakikalara doğru ayarını kaybedip biraz sapıtsa da eğlenceli dakikalar vaat ediyor. Halk müziğinden, sanat musikisine,Yunan tavernasından Roman havasına değişen şarkılar Bülent Ersoy, Küçül de cebime gir Emrah gibi isimler üzerinden yorumlanıyor. Pek bir kusur yok. Özellikle 90'larda çok popüler olan house-techno janrı, Çaycı Remzi üzerinden apayrı bir anlam kazanıyor. Zayıf yanlarına gelelim, uzun defalar dinlemeye müsait değil tür ve karakter icabı ile, Araknofobiya'dan hiç hoşlanmadım, espriler birkaç istisna dışında vasat, ya da beklenilenin altında, gülme kırılma geçme anlarında sanki azcık ucundan laubaliliğe kaçıyor gibi.
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder