Öncelikle oryantal melodilerini death ve progresif taraflarına tercih ettiğim grubun müzik hayatımda bugüne kadar özel bir konum işgal etmediğini söylemem gerekli. Fazlasıyla temiz pür ü pak kayıt biraz da prodüktörun katkısıyla metalden çok prog rock dinamiklerine sahip. Etnik melodiler tüm şarkılara yayılmış. Progresif müzik çok sevdiğim söylenemez. Ama albümün kolay dinlenilir olması ve sertliğin, brütal vokal içinde, dozajının azaltılması 78 dakikalık uzun süresine rağmen albümden kopmamamızı sağlıyor. Besteler de gayet iyi, bazı parçaların görece zayıf kalması ya da popüler mantığa esir düşmesi ,evet sana söylüyorum Sapari, genelden kaldığım hoşnutluğu etkilemiyor. Ancak 10 kere dinledim hepsinden ayrı haz aldım yeni yeni incelikler keşfettim diye görüş bildiren uçuk kaçık arkadaşlara da katılmıyorum. Tersine ilk dinlememde vay be dedim, teknikliğini bilmem amma bilgi alanım içinde değil, besteler kulağa çok karmaşık gelmiyor. Her şey dengeli, fazla hesap kitaplı. Şarkıların albüm içinde dizilimi ve kendi içindeki dinamik yapıları aslında biraz kusurlu, köyde çakıl kaplı yolda gitmeye benziyor, pürüzlü. Ancak böyle şeylere takmamak lazım, kafamızı bir kaldırıp etrafa yeşilliklere manzaraya bakalım. Clean vokallerin de bu hoş dakikalara etkisini gözardı etmemek şart.
Bir yandan da zorlayıcı gelin semavi din kardeşlerim birlik olalım tavrı horhor savaşçısı gibi saçma bir konsept ve daha kötüsü anlaşılmaz görsellikle buluşunca negatif etki yaratması kaçınılmaz. Ayrıca bu kardeşlik procesi altında ağırlık yahudiliğe verilirken diğer insanlar dışlanıyor. Neden semavi dinlere inananlarla kısıtlı bu milli birlik ve kardeşlik ve demokratik açılım projesi yahu?
Uzun lafın kısası, nasıl eleştiri getirirsen getir oturup bu albümü dinleyince hala ağzımın suları akıyor. Sanırım 2010'un en iyisini erken buldum.
9,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder