İndiekafaların göğe çıkartmasıyla işkillendiğim grup bir nev-i bahar beni ters köşeye yatırdı. Hiç de fena değillermiş. Beklediğim uyuzumsu titrek şarkılar yerine bir kısmı deneysel sayke diğer kısmı ise orta tempo pop-rock kulvarda ilerleyen parçalar aslında belli ki birkaç geleneğin parçası. Ben pek indie rock türünü bilmiyorum. Ama anladığım kadarıyla sound 80-90'lar indie noyz rock'i ile 2000'lerin folk etkili nostaljik indie rockı karışımı gibi bir şey. Çok moda bu aralar bu sound. Ve bunu da popüler, biraz popüler yoksa sıradan vatandaşın anlayacağı besteler değil tabi, yoldan yaptıkları için eleştirmenler açık açık grubu pop tanımı altına sokuyorlar, şaka yapıyorlar sanırım. Neyse bu grubun deneysel dingin kısa mırıl mırıl şarkılarından ziyade yeri geldiğinde gitarın teline basan hoş melodileri kurulu bir düzene sokabilen taraflarını sevdim. Microcastle'ın başı, söylemeyi unuttum bu albüm iki albümün birleşimi ki herbiri ayrı ayrı da hayattalar; preti kuul sıfatını haketse bile bu kulluk seviyesi bir Nothing Ever Happened'ın Neither of Us, Uncertainly'nin yanına yaklaşamaz bilem, ikisi de kral şarkı ama sanki sonraki daha genç çıtı pıtı albenili gibi. Mutsuz bir şarkı tam sevdiğim gibi. Weird Era Continued ayağı da sıkı başlıyor. Operation, Dot Gain örneği bol cızırtılı köfte kıvamında. Black Box Recorder'ı hatırlatan Vox Humana konuşmaya dayalı yürek burkup suyunu sıkan bir beste. Sonra bu da deneyselliğe kayıyor.
7,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder