İlk iki albümüyle dinleyeni dinleyenden koparan Moonspell'in sonraki ürünlerini pek dinlememiştim. Memorial ile eski tarzına döndü yakıştırmalarını duyunca bir içim ürperdi, bir hoş oldum. Acaba dedim.
Albümün soundu depreme dayanıklı çimento kadar sert, yıldızsız bir dağ gecesi kadar karanlık ve veba kadar ölümcül ve bulaşıcı melodilere sahip. Kan temasının albüm kapağıyla çoğu parça sözü de dahil işlendiği albümü kısacası gotik/dark metal olarak tanımlayabiliriz. Yani ilk albümün atmosferinden folklorik ezgilerin ve black rifflerin eksiltilerek günümüze uyarlanmış/modernize edilmiş death hali. Orgla ve akustik gitarla yaratılan ürkünç gotik ambiyans sertliği dengelemiş. Buna ek olarak clean vokaller ile başrole sayunmayan hafiflikte bayan vokaller albüme ayrı bir tat katmış. Şarkılar arasındaysa ayrım yapamayacak durumdayım. Hernasıl albümün ilk kısmı ile son kısmı arasında hafif bir sound farklılığı mevcut olsa da parçaların ve sözsüz geçiş parçaların albümiçi yerleşimi güzel oturmuş, hatta konsept bir havayı andırmakta.
Nihayetinde yapıt dudak ısırtan cinste atmosferik bir gizli parça ile sonlanarak etkileyici kapanışını yapıyor.
The ones you love the most
Are the ones you hurt as deep
...........................
Man, condemned again
Created at the image of pain
..................Remember!
Once it was ours
We have waited forever
We are to blame
For once it was ours
8,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder