Atmosferik black metal içinde melodik bir sounddan endüstriyele oradan atonal modern sounda kendini durmadan değiştiren, geliştiren bir hat izleyen gruba yetişmek çok da kolay değil. Özellikle takip etmeye çalışmakla beraber splitler haricinde 2009 yılından sonraki her albümünü dinledim demeyi isterdim. Kronolojisine bakınca 2011/12 yıllarında 777 serisinden iki kaydı kaçırdığımın farkına varıyorum. Neyse, gruba getirdiğim bir eleştiri özellikle son atonal macerasını yaşadıkları döneme yönelik, geç kaldıkları ve DsO'nun gölgesini aşamadıklarıydı. Bu albümle ise böyle bir helecan dalgası yaratmış görünüyorlar. Bildiğim kadarıyla saykedelik unsurlar black metal dünyasına Caina, Oranssi Pazuzu gibi gruplar vasıtasıyla girmişti. Blut aus Nord da kendi yorumuyla bu kervana katılıyor yada yine öncülüğü alamadılar, diğer bir deyişle. Amma yorumları iyi, yalın değil derin bir hipnotizma deneyimi sunuyorlar. Vokal dahi chant ve koro normlarında enstrümantal bir etki yaratmada kullanılmış. Gitar işçiciliği Baroness gibi renkli bir atmosfer yaratıyor, daha çok enteresan albüm kapağının renklerinde. Bir kaç şarkında vokaller işte Rotting Christ'ten beklentim bu olurdu dedirtecek cinstten. Üstelik parçaların içinde geçişler çok daha keyifli, bestenin güzergahı profesyonelce inşa edilmiş. Progresif diyorlar böyle şeylere galiba. Başarılı bir albüm. Devrim değil ama grup güzel bir yola girmiş. Hatta yolun yarısına bile gelmişler.
8,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder