Eğer doğru hatırlıyorsam ismi espanyolca benim yaşım ... anlamına gelen kalıp cümle iskeletine dayanan grubu albümün ilk parçası da olan Pass the Hatchet, I Think I'm Goodkind ile tanımıştım. Yaklaşık 10 dakkalık süreye sahip şarkı cayır cayır gitarları ile orta-yavaş tempoda ecnebilerin cem dedikleri bir çizgide müzik şöleni sunuyor. Bu şarkı sebebiyle albümü dinlemeye başlamam açıkcası süpriz bir sonuç doğurdu. Çünkü diğer şarkılar içlerinde enerjik bir potansiyel biriktirseler de 60-70li yıllar Beatlesvari soundlarıyla gayet nostaljik duruyorlar. Daha doğrusu modernize nostaljik pop-rock gibi bir şey. Albümde kullanılan üflemeli çalgılar, piyano ve yaylılar jazz, folk ve karayip müziği gibi birbirinden farklı kompozisyonları çağrıştırıyor. Ritim açıkcası albümü temsil eden özet sözcük olmalı. Albümün canlılığını büyük oranda borçlu olduğu backgroundda yerleşik akışkan ritim dalgası özellikle albümün bence diğer süper parçası The Room Got Heavy'de zirve yapıyor. Özünde kısa ve basit bir rock n roll parçası olan Watch Out For Me Tonight ile 11 dakikalık grubun hikayesinin anlatıldığı The Story of Yo La Tengo da fena değil.
Uzun lafın özcağızı kendi içinde değişkenlik gösteren, birkaç tane süper enerjik parça artı solo olarak da diğer şarkılarda da karşımıza çıkan 70li yıllar cayır gitarları ile dinlemesi keyifli bir albüm. Ancak bu elbette metalci bir bünyeye hitap etmeyecek yavaşlıkta hatta ve hata sıkıcılıkta melodileri içermediği anlamına gelmiyor. Bu arada yo la tengo ingilizcedeki i have kalıbına denk düşüyormuş, sahip olmak yani.
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder