Grup müzik alemine 1993 yılında hızını arttırarak bateride power metal kalıplarını kullanarak geri önüyorlar. Birnevi bu yeni soundu kendilerine yakıştırdım. Yine de bu durum bestelerin kalitesinde üst bir aşamaya geçtikleri manasına gelmesin. Hatta bazı parçaların aşırı basitlikten ve absürt nakaratlardan muzdarip olmadığını söylemek de zor. Yine diyorum yine de power metalin enerjikliği grubu dinlemeyi kolaylaştırıyor alınan müzikal zevkin derekesini arttırıyor. Vokalde ise çok da bir değişiklik yok. Aynı kurabiye canavarlığı..Şu son dinlememde puanımı kırdım. Devil Plays Piano, Rule Mr.H ve Legion of the Lost dışında dişe dokunur şarkı yok çünkü yahu. Ayrıca grup intro ve outro yazma özürlüsü, bu albümde bunu bir defa daha görüyoruz.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder