RYM'ye bakıyorum da 5 üzerinden 4.28 not almış, tüm tarihin en iyi 27. albümü. 6779 oy verenden 2620'si tam puan, 1766'sı ise 4,5 puan vermiş. İlginç doğrusu. Tek başlarına şarkıları güzel güzel dinleyebilecekken bir araya gelince de-sinerji (var mı böyle bir kelime?) yaratan bir albüm bence. Sound 80'lerin ve İngiltere'nin karanlığını taşısa da bu ancak sözleri gibi dark humour bir tarzda. (bir örnek, çikolata renkli sanatçımız der ki; "eğer on tonluk bir kamyon bizi öldürse, senin yanında ölmek.. bir zevk, bana ait bir ayrıcalık") Kısaca bu başarı sadece Anglo-Saxon kültürle alakalı olmalı diye fikir yürütebiliyorum. Tıpkı bizim 90'lardaki Anadolu Rock furyasından batılı biri bir b.k anlamayacağı gibi bir şey olmalı. Yoksa şu paslı kulaklarımın bile detoneliği, ses kırılmalarını duyabilmesinin bir esprisi olması gerek. Yine de haksızlık etmeyelim, dediğim gibi parçalari birbirinden bağımsız dinlediğimde hoş bir çalışma. I Know Its Over, Never Had No One Ever melankolik balad olarak dikkat çekerken kolayca zihne kazınan There is a Light that Never Goes Out ve Some Girls are Bigger than Others gibi klasikleşmiş parçalartan tam randıman alabilmek için yüksek sesle eşlik etmenizi gerektiriyor.
Brit-pop'un köklerini öğrenmek için bir kulak vermek şart, lakin kimse bana Beatles dinletemez, henüz..
7,50+/10
"Send me the pillow
The one that you dream on..
And I'll send you mine"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder