Bildiğiniz gibi power metal türünü gay vokal, ince ince nüfuz eden keyboard saldırısı, çifte kros dıgıdık dıgıdık, kuşlar böcekler sevgi kelebekleri ya da ıkın ıkın sen bu işi başarırsın tarzı sözler ve melodik besteler aracılığıyla ifade eden, tabi ki burda marjinalleştirdim mevzuyu biraz, Avrupa ekolü ile thrash etkilenimli daha karanlık, sert ve erkeksi Amerikan ekolü olarak ikiye ayırabiliriz. Firewind 'in tabanı Avrupa olsa da (nakaratlar nakaratlar) örneğin baterinin çok daha akıllıca kullanımı, vokallerin orjinal olmamakla birlikte farklılığı, bu arada yüksek oktavlarda bana birilerini hatırlatıyor deli olacağım bulamıyorum, ve Avantasia'nın son ürününde olduğu gibi hard rock etkisi grubu farklı bir yerde konumlandırıyor. Grubun beyninin kendine lakap olarak Gus G. gibi en hırbo rapçinin bile seçmeyeceği absürdlükte bir namı seçen ve asıl ismi ise Konstantin Karamanlis ayarındaki Yunan bir gitarist olmasından mütevelli "hele bir durun şöyle bir solo atacağım aklınız duracak" tavırlarını da sık sık duyumsuyorsunuz. Yaw kardeşim tamam tonla grupta çaldın, süpersin alemlerde namın almış yürümüş de bunun Gus G. ismiyle olması mı şart. Konstantin ol bak ne şükela.
Benim gibi arada bir manowarluğu tutan birinin hedefi dolaysız vuran Ready to Strike gibi bir heavy heavy metal parçasının albüm içindeki favorisi olmayacağını düşünmek bile bir hata. Ayrıca Falling to Pieces, bayan vokal destekli Breaking the Silence, 20-30 sene öncesini yadeden dinozor abilere özel Dreamchaser şeker şerbet şarkılar. Her şey kulağa mükemmel geliyor. Hiç mi kusurlar yok. Bir, bazen besteler kulağımızın alıştığı klasik bateri ya da ritim gitar temposunun eksikliğinden mi bilemiyorum, çamura saplanmışcasına gitmiyor, akmıyor. İki, yapım çok kaliteli , yeni moda gürültülü kayıtlara benziyor biraz. Vokal haricinde dinamik yapı sakatlanmış gibi duruyor yani.
Uni-rock'a geliyorlar, bakalım dinleyebilecek miyiz?
8,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder