Emperor ile birlikte veya sonrasında yer aldığı diğer grupları alıp şuraya koyarsak, İhsahn'ın ilk solo albümü bu oluyor. Senfonik ve şu son albümlerine kıyasla daha belirgin black metal kökleri bu ilk albümde devam ettirmekte. Son dönem Emperor üzerinden şekilleniyor bu değişim. Zaten biliyorsunuz, avant-garde metal progresif metal unsurlarını sahiplenip daha maceracı adımlar atıyor. Dolayısıyla aynı şarkı içinde tempo, tür, ölçü değişiklikleriyle karşılaşmak şaşırtıcı olmayacaktır. Demem o ki bu albüm yüzmeye bilmeyenin derin denize atlaması gibi pek çok öğeyi bir araya getiriyor ve tatata suyun üzerinde de kalıyor. Yine de benim şahsen hoşuma gitmeyen şeyler de var: Bateri tonlaması biraz garip ve zayıf, vokal arada bir King Diamond'laşıyor ki pek tutmadım, senfonik öğeler belirgin neoklasik eğilimi taşıyor ki bazen kontrolden çıktığını düşünüyorum, teyatralliği pek sevmem zira. Bunlar da gayet normal çünkim o kadar farklı noktaya dokunuyor ki kayıt, böyle bir risk türün varoluş sebebi.
7,75--/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder