Gonca Özmen - Belki Sessiz

 Geçen sene üçüncü kitabı ile şiir dünyasında yerini sağlamlaştıran Gonca Özmen ikinci eseri Belki

Sessiz'de taşra sıkıntısını - Nuri Bilge Ceylan- farklı bir boyutuyla da olsa tekrarlıyor buluyoruz. Disiplinli işçiciliği şiirlerini bir kaç defa okumaya sebep verse de dizeye yoğunlaşma şiir boyunca anlam boşluğu yaratabiliyor. Buna rağmen şiirlerini okumak zor değil. Yinelemeler ve zihne zorlanmadan yansıyan pastoral imgeler  okuyucunun işini kolaylaştırıyor.  Nesnelerin duyuda izlenimi başarıyla gerçekleşiyor. Yine de okuyucu temayı bütünleştirme çabasıyla güzel anlatım ve tamlamalar için geriye sık sık dönecektir. Ses sevgili olmuş bozkıra aşk düşmüş, diyelim.

bilirim lekesi kalır ağlamanın

***

Seninle her şey susar sanırdım

Perdelere anlatır sırrını zaman

Gövdemde bir patika uzar durur

Ben o bitmeyen sözlerdim

Bekleyen ahşap

Gök alçalır diye bilirdim seninle

Bir sincap zıplar kollarında

Alıp bir lekeye götürür  beni

Öyle bilirdim

Sen o yorulmaz sulardın

Diri seslerdin

Ben işte durmadan sana dolardım

***

Gürültüsünü duyamaz olmuş toprak

Bir ağaç gölgesine uzanıvermiş bir ev

***

Şuramda dudaklarınızı bıraktıydınız

Uzaklığınızı şuramda

Onca su zambağı

Onca taşlık yol

Onca siyah kuğu arasında

Bildim bir yokluktu yeryüzü

Onca çam ormanı

Onca yenik patika

Onca sahipsiz yeşil arasında

Gördüm ötesi var akşamın

Gövdenin gizil bir sesi

Şuramda bir ölünün yükü

Kirli bir çiçek bıraktıydınız

Tenimdeki çocuğun kederi için

Allahın taş damında sevişirdik

Islaktınız ve elleriniz vardı barbar

***

Kilitli durur yirmiş yaşım

Kuyulara bağırırım adını

***

Gökyüzü devam ediyor

Bunu omuzlarından anlıyorum

Sen dağınıklık diyorsun

Ben dalgınlık diyorum ona

Sen nehirleri seviyorsun delice

Ben bir derenin yıkıklığını

Sen başıboşluğunu insanın

Öteki berikiyi ben

Kapı ardına bırakılanı

Sen denize giriyorsun

Ben kıskanıyorum tüm suları

Tüm suları topluyorum ayaklarının dibinde

Ayaklarının dibinde sonsuzu arıyorum

Uzak devam ediyor

Bunu omuzlarından anlıyorum

Kim kimin ardından su döküyor şimdi

Ben suyun yarasına bakıyorum