Margaret Atwood - Damızlık Kızın Öyküsü

Boş vakit var. Bu, hazır olmadığım şeylerden biri; doldurulmayan zaman miktarı, hiçliğin uzun parantezleri. Beyaz sese benzeyen zaman. Keşke bir şeyler işleyebilseydim. Dokumak, örmek, ellerimle yapacak bir şeyler. Bir sigara istiyorum. Sanat galerilerinde dolaştığımı hatırlıyorum, on dokuzuncu yüzyıl yapıtları, o zamanlar haremlere duydukları takıntı. Düzinelerce harem resmi; başlarında türbanlar ya da kadife şapkalar bulunan, tavus kuşu tüyleriyle yelpazelenen, divanlar üstünde sere serpe yatan şişko kadınlar, arka planda nöbet tutan bir harem ağası. Hareketsiz bedenler üzerine çalışmalar, orada hiç bulunmamış erkeklerin yaptığı resimler. Bu resimlerin erotik oldukları düşünülüyordu, ben de öyle düşünüyordum o zaman; ama şimdi gerçekten ne hakkında olduklarını anlıyorum. Duraklatılmış hareket hakkındaydılar; bekleme hakkında, kullanılmayan nesneler hakkında. Can sıkıntısı hakkındaydılar. Ama belki de can sıkıntısı erotiktir, kadınlar çektiği zaman, erkekler uğruna.