Yaz tatiline gitmeden önce elimde birikmiş ve dinlemeyi sonlandırdığım albümlerin kaydını tutmaya çalışıyorum. Diğer yandan tam yaza uygun güzel bir playlist de oluşturdum. En azından öyle düşünüyorum. Pop, folk, caz, depresif, neşeli ortaya karışık bir şeyler. Ofra Haza'yı çocukluğumdan beri Im Nın Alu şarkısıyla tanıyorum. İsrail folk müziğini pop ile harmanlayıp seksenlerdeki dünya müziği modasına yetişmiş biri. Genç yaşta da hayata veda etmiş. Albüm kapağı da olabildiğince otantik, öyleyse bize dinlemek düşer. Kaydın ismi de Yemen şarkıları olunca ki orada da bir Yahudi kültürü oluşmuş zamanında, tıpkı bizim Sefaratlar gibi, yanlış bir beklentiye girebiliyorsunuz. Sebep? Gayet yalın ve otantik enstrümanlarla çalınmış yerel ezgiler bekliyorsunuz ister ve de istemez. Vokal ve besteler folk elbette. Ama synth ki ağırlıkla perküsyon tıstırakları ile ilerliyor ve prodüksiyon ile hareketli düzenlemeler olgunlaşmamış ve uyumsuz bir pop tarafını yüzüstüne çıkarıyor terazinin diğer tarafında. Dolayısıyla şarkılar en basit deyimiyle enteresan bir sentez oluşturuyor. Daha akustik yorumlarla besteleri dinlemek isterdim doğrusu. Giriş şarkısı Im Nin Alu haricinde çıkış parçası Ayelet Chen gibi aman aman parçalar bulabileceğiniz gibi genel olarak kaydın tıpkı alelade pop kayıtlarında olduğu gibi uzun soluklu bir dinleme sunamadığı gerçeği ile karşı karşıyayız. Olsun böyle de güzel.
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder