Modern black metal tanımını son yıllarda dinlediğim kadarıyla fazlasıyla hak eden grup İzlanda'nın uzak yörelerinden çıkıp gelmekte. Doğal olarak oradan babam çıksa dinleme gibi bir alışkanlık edindim zaman içinde. Altyapıda ilginçlikler barındıran, riffleriyle göz dolduran, death metal'e göz kırpmanın ötesinde bayağı bayağı bürünen bir çalışma bu. Bu dediğim ilginçlikler uyumsuz akorlar ve türe damgasını vuran ve belki de artık klişeleşen gitar tonuyla Deathspell Omega'lıklar olarak somutlanabilir. Death börülcesi ve çığlık tarzındaki iki vokal zaman zaman harmoni içinde ilerlemekle beraber ağırlığını ortaya koyan death vokal tempoyu biraz ağırlaştırıyor. Bunda elbette genel doomvari hissiyatın, ambiyatik intro ve outroların ve yavaş pasajların etkisinin olduğunu da es geçemeyiz. Anlayacağınız üzerine melodik ve gruuvi bir hat belirlemek yerine atmosferi güçlü bir şekilde hissettirmek amaçlanmış. Bu da modern black metal'e yabancı bir kavram değil. Yani bana albümün ortasına kadar sıkıcı gelmedi değil. Ancak World ile biraz daha kayıt ilgimi çekmeye başlıyor. Empire'a bağlandığı an çok şükela. Bitene kadar da güzellikler devam etmekte.
7,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder