Off ne haftaydı be! Neyse geçti gitti. Nerede kalmıştık? Evet, bazı genç grupların gayet iyi iş çıkardığından bahsediyorduk. Holograms da son dönem öyle böyle ismini duyarabilenlerden biri. Her türün revivalı, yeniden canlandırması oluyor da post-punk'ın niye olmasın, değil mi? Garage rock'dan ne eksiği var? 80'lerde diğer türlerle etkileşime geçerek, new wave misali, ara bir akımı oluşturduğu için bu geriye dönüş biraz garip kaçabiliyor. Öncelikle ayaklarını sabitleyip dikilecekleri bir zemin bulmaları şart. Özellikle vokal başta olmak üzere çoğu parçanın kısa ve düz olması, hal ve tavır gibi sebepler henüz yeni punkı geride bırakmış izlenimi veriyor. Ama biraz sabrettikçe grubun aslında dans ritimleri üzerinde şarkılarını ilerlettiklerini görüyoruz. Ne kadar karanlık ve haysiyetli ve kuul görünmeye çalışsalar da bu ritimlerin kıvraklığı dinleyene en azından bana pozitif enerji veriyor. Ne olmak istiyorlarsa tersi yani. Belki de görünmek istediklerinin tersi gibi ses vermek istiyorlardır, işte o durumda tam da olmak istediklerini oluyorlar. Kısacası ciddiye almayın, keyfinize bakın. Benim tatlularım: A Tower ve Apostate.
7,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder