Kendine has clean vokalin ilk kez kullanıldığı bu albüm, soprano vokaller, koro, keyboard kökenli orkestral yapısı ve hatta neo-klasik gitar soloları ile belki de senfonik metalin öncüsü oldu.
Sözler ise daha önce bahsettiğim mistisizm üzerine.
Benim özellikle hoşlandığım parçalar Cult of Shadow, Invocation Of Naamah gibi daha karanlık ve sert olanlar ile tabi ki The Sirens Of The Wood. Aslında böyle klasik bir albümde kötü şarkı da beklenemez. Evet , kendi tarzında klasik bir albüm ama çok da fanı sayılamayacağım bir tarzın.
(9,0 /10)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder