Konser sezonu açılalı epey oldu. Dev isimler kesinleşti, Rock ve Coke iptal oldu. Biz de biletlerimizi ayarladık. Hatta dün Anathema bir konser icra eyledi. Opeth de konsere yurdumuzun güzel köşelerini (sadee İstanbul adlı köşesine de olabilir ya) ziyarete gelecek gruplardan biri. Daha önce Blackwater Park adlı albümlerini dinleyip, süper atmosferik ama favori grubum değil diye kendi kafamda kararımı vermişken diğer albümlerine de kulak vermeye karar verdim , sonucunda konserine gidip gitmeyeceğim yönünde seçim yapmak kaygısıyla(depdevrik cümle).
Albüm genel sound ve havası itibari ile iyi, oldukça sert. Vurucu rifler ağırlıklı ama sanki daha önceki melankolik atmosfer zayıflamış gibi. Örneğin giriş parçası Wreath ancak 8. dakikadaki solo ile ilginizi canlandırabiliyor. Takip eden Deliverance ise farklı fikirlerin denendiği, sonlarda biraz fazla tekrar etse de tüyler ürperten drum ağırlıklı riffiyle albümün en iyi parçası. Ardından piyanolu girişiyle A Fair Judgement başlıyor, clean vokalli atmosferik ve melankolik (yani albüm boyunca zayıf olan yanları) hoş bir parça. For Absent Friends, 2 dakikalık , öyle ahım şahım bir şey beklenmeyecek idare eder bir enstrümantel. Master's Apprentices'ın güm gümlü duble bas drum lı sert girişine iyi hazırlıyor aslında insanı. Sert ve tekdüze ilerlerken parça, tempo değişikliğiyle clean vokal ve akustik yöne evriliyor derkene şizofrenik bir dönüş ve albümdeki diğer tüm şarkılar gibi duygusal ama hareketli ve belki de parçaların en güzel kısmını oluşturur şekilde sonlanıyor. Son parça karanlık , hani derler ya 'evil' bir parça, diğer yandan oynak. Kısacası garip ve manyak bir karnaval havasını yansıtan By The Pain I See In Others ile Stephen King'in O adlı kitabından uyarlanan sakat bir palyaçonun oynadığı film geliyor aklıma. Saklı kısmında (hidden track demeye çalışıyorum) duyulan arabik vokal aslında çok farklı bir şey.Liriklere bakınca ortaya çıkıyor.
Bir de daha hafif son dönem çalışmalarına göz armak , kulak vermek gerekiyor.
(8.0/10)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder